αμφιτελής

-ές

αυτός που εκτελεί διπλή υπηρεσία.

[ΕΤΥΜΟΛ. < ἀμφι-* + -τελής < τέλος. Η λ. απαντά για πρώτη φορά (στον πληθ. αμφιτελείς) το 1858 στό «Ναυτικό Ονοματολόγιο» ως απόδοση τού γαλλ. Servants mobiles «επιστάτες, γεμιστές»].